"Góral"
Robert Sowa wychował się w jednym ze zwykłych, peerelowskich bloków w Nowej Hucie. Na 48 metrach mieszkał w dwóch pokojach razem z rodzicami i dwoma braćmi: Mariuszem i Piotrem. Przyznaje, że żyło im się nieźle, a to ze względu na fach matki, która była wziętą krawcową i - jak twierdzi - ubierały się u niej największe nowohuckie elegantki.
Mieliśmy wszystko: szampon, papier toaletowy, cielęcinę, a w razie konieczności lekarstwa i darmową wizytę lekarską. Bo pani doktor też szyła u mamy. Zresztą, wszystkie panie mówiły jej to samo: "Marysiu, ty się nie ruszaj, my ci wszystko przyniesiemy! Zapisz na kartce, czego potrzebujesz. Tylko pamiętaj kochana, jeszcze ta niebieska dla córki, żeby była na poniedziałek, dobrze?". I mama szyła do pierwszej, drugiej w nocy. Ale dzięki temu nie mieliśmy stresów. Jedyna kolejka, w jakiej stałem, to była kolejka po karpia. Bo kierowniczka z rybnego nie szyła u mamy - wspominał z humorem na stronie Weranda.pl.
Pierwsze miłe doznania kulinarne Sowa wyniósł właśnie z tamtego okresu. Względna zamożność sprawiła, że rodzice nie musieli w kuchni uznawać kompromisów. Matka nie uznawała gotowych produktów, a ojciec robił świetne mielone.
Kiedy się ożenił, wraz z żoną zamieszkał u teściów, w Zielonce, w dużym wygodnym domu. Miał tam swój pokój, wypełniony książkami kucharskimi i "Betlejemkę": coś pomiędzy stajnią a szopą. Do zwykłego garażu samochód by mu się nie zmieścił...
Zawsze jeździłem dużymi autami, które nie mieściły się w żadnym garażu. I kiedyś poprosiłem górali, żeby mi zbudowali coś w rodzaju szałasu.
W 2012 roku przeprowadził się na Mokotów. Wybrał apartamentowiec otoczony parkiem. Prawie jak na wsi: jezioro, na jeziorze kaczki, wokół cicho i spokojnie. Azyl w środku huczącej Warszawy.
A w mieszkaniu nareszcie kominek na drewno, bo paradoksalnie, w Zielonce go nie mam. Znajomi już mówią: "Robert, szykuj kiełbasę, a my strugamy patyki!" - śmiał się dwa lata temu, tuż przed wprowadzeniem do nowego lokum.
Kapif
Kapif
Kapif
Kapif
