Małgorzata Kożuchowska występuje aktualnie w spektaklu opartym na słynnym dramacie Tennessee Williamsa "Kotka na gorącym blaszanym dachu", za który w 1955 roku został nagrodzony Pulitzerem. Tytułowa "Kotka" to ponętna Maggie, która nie przebierając w środkach walczy o władzę, wpływy i szczęście osobiste. W głośnym filmie Richarda Brooksa z 1958 roku zagrała ją Elizabeth Taylor . Poprzeczka postawiona była więc wysoko. Krytycy są podzieleni. Jedni Kożuchowską chwalą, inni ostro krytykują.
Pozbawiona oparcia w reżyserze Małgorzata Kożuchowska sprowadza dramat Maggie do wymiaru telenoweli. Wypada płasko i minoderyjnie, jakby wciąż zabiegała o sympatię widzów. Tymczasem tytułowa bohaterka "Kotki..." to jedna z najbrutalniej scharakteryzowanych przez Williamsa bohaterek. Klęska tej roli powinna być dla zdolnej aktorki sygnałem ostrzegawczym, że jednak trudno żenić "Rodzinkę.pl" z graniem poważnych ról na scenie. Seriale usypiają, odbierają czujność - pisze Jacek Wakar z "Dziennika Gazety Prawnej".
Nie tylko Wakar jest rozczarowany rolą Kożuchowskiej. Wtórują mu także inni krytycy i miłośnicy teatru.
Małgorzacie Kożuchowskiej (Margaret) ktoś powinien w końcu powiedzieć, że samo zaciskanie zębów by wyrazić emocje nie wystarczy - pisze Mike Urbaniak, dziennikarz i krytyk teatralny na swoim blogu Panodkultury.wordpress.com.
Wszyscy jednak zgodni są co do tego, że najsłabszym elementem nie była Kożuchowska, a reżyser, który nie potrafił odpowiednio poprowadzić aktorów.
Na drugim biegunie znajdujemy entuzjastyczną recenzję chwalącą Kożuchowską za drapieżne, zdecydowane podejście do granej przez nią postaci.
Aktorka szarżuje, bierze rolę za rogi, uciekając się do erotyki i bijatyki oraz molestowania morderczymi słowami swego małomównego męża. Janda, wcielając się w tę rolę w 1992 roku, nerwowo paliła papierosy; Kożuchowska ciska butami i nie trzeba znać Freuda, by właściwie odczytywać ten znak jej agresywnej kobiecości. Daje studium histerii, portret sfrustrowanej seksualnie neurotyczki, niezaspokojonej nimfomanki, zagrożonej w materialnych podstawach bytu kobiety, zazdrosnej o demonstracyjną, króliczą płodność szwagierki Mae. Jest wredną, miotającą się kocicą, zapędzoną w kozi róg, więc prycha, parska, wystawia pazury na przemian z łaszeniem się i przymilaniem, byle tylko znaleźć swoje miejsce w toksycznej jak z podręcznika rodzinie Pollittów - pisze Hanna Balatan w serwisie Teatralny.pl.
Jak sami widzicie, zdania są mocno podzielone. Wcześniej, kiedy aktorka występowała na scenie Teatru Narodowego m.in. w sztuce "Księżniczka na opak wywrócona", jej kreacje aktorskie zawsze była chwalony i zarówno krytycy, jaki i widownia, byli pod wielkim wrażeniem.
aga
