Miłość
Petro Poroszenko swoją przyszłą żonę poznał na dyskotece studenckiej, zorganizowanej z okazji ostatniego dnia sesji zimowej. On wysportowany, zawodnik judo, dusza towarzystwa, przebojowy - Marina nie mogła na niego nie zwrócić uwagi. Gdy tylko na niego spojrzała, zakochała się bez pamięci. Z wzajemnością.
Tańczyliśmy w kółku jakiś szybki taniec, nagle on podszedł do mnie i tańczyliśmy razem. Choć później dowiedziałam się, że nie lubi tańczyć - mówiła w rozmowie z Obozrevatel.com. - To była miłość od pierwszego wejrzenia. Choć na poważnie związek zaczął się dopiero później.
Potem natknęli się na siebie jeszcze kilka razy na uczelni, oficjalnie jednak zaczęli spotykać się dopiero 6 miesięcy po pamiętnej dyskotece.
Nie było oficjalnego zaproszenia na randkę - opowiadała w tym samym wywiadzie Marina. - Była jednak nieodparta chęć, aby zobaczyć, jak się rozwinie nasza znajomość. Z okazji zakończenia roku szkolnego zorganizowano piknik. Petro przyszedł po mnie do domu. I tak to się zaczęło. Zaczęliśmy się oficjalnie spotykać.
Bogatej rodziny przyszłej pierwszej damy nie była przychylnie nastawiona do związku z Poroszenką.
Mama była przeciwna. Teraz jednak wydaje mi się, że było to uzasadnione. Byliśmy młodzi, wydawało nam się, że wszystko jest możliwe. Każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem. Miałam ściśle określony plan dnia, musiałam być o 22 w domu. Wtedy on wystawał pod moim balkonem.
Screen z Facebook.com/petroporoshenko
W końcu jednak Poroszenko zdecydował się oświadczyć swojej "Julii".
Prawie rok po TYM pikniku postanowiliśmy wziąć ślub. Petro złożył nawet wniosek do biura rejestrowego. Tydzień później otrzymał jednak wezwanie z urzędu, wydawało się, że to tylko formalność. 20 minut później umówiliśmy się u mnie w domu. Czekam. Mija pierwsza godzina, druga. Nagle telefon. Petra powołali do wojska. Dla nas to była wtedy tragedia.
Poroszenko musiał praktycznie natychmiast wyjechać do jednostki. Wysłano go do Achtubinska w obwodzie astrachańskim, praktycznie na granicy z Kazachstanem. Para miała jednak szczęście, u przełożonych przyszłego prezydenta Ukrainy udało im się uzyskać zgodę na krótki urlop.
Nasi rodzice poznali się dopiero w urzędzie. Ojcowie podali sobie ręce i poprzestali na zdawkowych formułkach grzecznościowych. Pamiętam ten moment do dziś. Sukienkę pożyczyłam, na nogach miałam swoje białe sandałki, a welon kupiliśmy. Miał małe rozetki. Dziś wygląda to okropnie, ale wtedy wydawał mi się najpiękniejszy na świecie.
Na miesiąc miodowy młodzi nie mieli czasu. Na dniach Poroszenko miał wrócić do wojska. Pozostało im pisanie listów.
Zachowałam je do dziś, czasami warto przeczytać je ponownie, przeżyć to raz jeszcze. Tym bardziej, że pisał bardzo emocjonalnie, z wieloma deklaracjami miłości. On tak naprawdę jest bardzo romantyczny.
