Efekty
Panowie ostro się wzięli do roboty. Skoro dotychczas używane patelnie wylądowały na śmietniku, trzeba było kupić nowe. Szwagier telefonicznie zamawiał zakupy.
Zapytaj, po ile są te patelnie grillowe - poprosił właściciel.
A jakie to ma znaczenie, skoro są potrzebne? - trzeźwo zauważył szwagier.
Jednak inspekcja świeżo wysprzątanego lokalu wypadła fatalnie. Kącik barmański brudny. Za barem mnóstwo niepotrzebnych gratów: pudła, kable, woreczki foliowe. Barman stawiał się i wbrew faktom utrzymywał, że jego miejsce pracy jest czyste. Puszczają nerwy:
Ja p***lę, teraz to przesadziła, zrobiła z nas debili.
Screen z TVN/X-news
Kucharze, zamiast myśleć o kolacji głównej, musieli zatem ponownie wziąć się za sprzątanie. Wszystko w szalonym pośpiechu, żeby zdążyć na czas. Restauracja przeszła gruntowną przemianę. Koszmarny sufit został przykryty białymi żaglami, białe ściany z modelami statków robiły wrażenie. Zaserwowano kotlety z dorsza, zupę rybną i zapiekankę "Vasco da Gama". A na barze oczywiście gratisowe puszki szprotek dla każdego. Pełny sukces! Magda Gessler odciągnęła obu gospodarzy na bok i udzieliła ostatnich sugestii.
Życzę wam czystości. Zmieńcie też kelnera za barem, bo jest nieżyczliwy, lepsze będą piękne młode kobiety.
Wróciła za 3 tygodnie sprawdzić, co zostało z przeprowadzonej przez nią rewolucji.
Screen z TVN/X-news
Nic nie zostało! Choć to już wiosna, przed wejściem do lokalu nadal stały uschnięte choinki. W środku modele statków poodpadały ze ścian. Gratisowych szprotek - brak.
Gdzie są szprotki?
Częstujemy gości. Jak złożą zamówienie, to dostaną.
Nie widzę, żeby je goście jedli.
Bo już zjedli - tłumaczył właściciel.
No jasne, puszki też...
Gospodarze "Szproty" popełnili grzech śmiertelny: okłamali Gessler, która w końcu odwiedziła ich restaurację po to, by ją postawić na nogi. Kłamstwo wyszło na jaw, kiedy Gessler zapytała gości, kto dostał gratisowe szprotki. Nikt!
Ja się nie mogę podpisać pod tą rewolucją - powiedziała właścicielowi. - Wszystko, czego tknę, jest robione po twojemu, a nie po mojemu. Dziękuję panom. Nie mogę się podpisać, bo bym umarła ze wstydu.
Najciekawsze, że w internecie wciąż można znaleźć stronę "Viki Lektiko". Zupełnie, jakby nie było żadnej rewolucji.
