Feralny wyścig
1 sierpnia 1976 roku Niki Lauda stanął na krawędzi śmierci. W Nuerburgring odbywał się Grand Prix Niemiec Formuły 1. Pędzący swoim bolidem Lauda wbił się w betonowe ogrodzenie, odbił od niego jak piłka i zatarasował w poprzek tor. Pojazd natychmiast się zapalił. Chwilę później w płonący bolid Laudy uderzyły dwa kolejne bolidy. Dwóch zawodników natychmiast przerwało wyścig i ruszyło rywalowi z pomocą. Zanim został wyciągnięty z płomieni, przez 40 sekund wdychał trujące opary, uszkadzając drogi oddechowe. Kiedy go wyciągano, mógł poruszać się o własnych siłach, dopiero potem stracił przytomność. Przez 4 dni lekarze w szpitalu w Ludwigshafen walczyli o życie znajdującego się w śpiączce Laudy. Artysta toru, jakim bez wątpienia był Lauda, nie tylko przeżył, ale już 7 tygodni po wypadku usiadł za kierownicą kolejnego bolidu. Wprawdzie stracił ucho, a na głowie pozostały straszliwe oparzenia, ale Lauda był już w stanie się ścigać.
Kiedy dobiegłem do bolidu, słyszałem krzyki Nikiego. Był nieprzytomny, wisiał jedynie na pasach. Kiedy udało mi się go uwolnić i podnieść, był lekki jak piórko - wspominał potem Arturo Merzario, jeden z kierowców uczestniczących wtedy w akcji ratunkowej.
Oparzenia wyglądały naprawdę okropnie.
Moja żona Marlena zemdlała, kiedy mnie pierwszy raz zobaczyła. Wiedziałem, że to nie będzie wyglądało dobrze - czytamy wspomnienia rajdowca na stronie portalu Historyvshollywood.com.
Żona nie wykorzystała okazji, żeby namówić męża do opuszczenia toru.
Byłoby źle, gdybym wykorzystała wypadek, próbując go powstrzymać. Ścigania nie sposób powstrzymać - mówiła.
Marlena i Niki Lauda są razem od 1976 roku. Mają syna Christophera.
East News
