Grochola chodziła codziennie do kościoła. Dziś ma problem z Jędraszewskim. "Wypowiadał się jak idiota"

Gdy przed laty dowiedziała się, że ma raka, zbliżyła się do Boga. Modlitwa w trudnych momentach dodawała jej wiary i Katarzyna Grochola stała się zaangażowaną parafianką, która nie omijała kościoła szerokim łukiem. - Kiedyś chodziłam często, przez często rozumiem: nawet codziennie. Byłam na pielgrzymkach w Jerozolimie i Izraelu, byłam z siostrą dwa tygodnie na prywatnej pielgrzymce we Włoszech, byłam w Lourdes - w tym wszystkim jest coś niezwykłego i poruszającego, pod warunkiem, że chce się to zobaczyć - wyznała autorka "Nigdy w życiu" w nowym wywiadzie dla Wprost.pl. Niestety, tak jak wielu ludzi wierzących, po różnych nadużyciach ze strony duchownych, które w ostatnich latach wyszły na światło dzienne i końca ich nie widać, ma problem z Kościołem jako instytucją. Dziś raczej zmusza się, by przekroczyć jego progi.

Katarzyna Grochola wskazuje duchownych, których ma dość

Mimo wszystko Katarzyna Grochola stara się nie wrzucać wszystkich do jednego wora. Są jednak księża, którzy podnoszą jej ciśnienie i nie umie ich usprawiedliwić. - Bardzo trudno mi się czyta o niektórych księżach, ale to tak jakby opisać kobietę, która się puszcza oraz zabiła trójkę dzieci i wrzucić ją ze mną do tego samego worka. Nie będę więc generalizowała i mówiła: "wszyscy księża" - powiedziała i wskazała konkretne przykłady osób z kościoła, których nie może spokojnie słychać. 

Mam problem z arcybiskupem Jędraszewskim, który wypowiadał się jak idiota, mam problem z biskupem Głódziem, ale też nie jestem od sądzenia ich. Mam problem z kościołem, ale to nie oddala mnie od Boga, wprost przeciwnie

- dodała pisarka.

Rak wrócił po latach

Ponad rok temu rak ponownie zaatakował Katarzynę Grocholę. Pisarka zachorowała na nowotwór po raz pierwszy, gdy miała 30 lat. Gdy po latach dowiedziała się, że wrócił, ale tym razem umiejscowił się w płucach, nie myślała o śmierci. Nie użalała się też nad sobą. W rozmowie z Małgorzatą Ohme przyznała, że podeszła do tematu zadaniowo i zajęła się wszystkimi sprawami, które musiała uregulować przed pójściem do szpitala. - Jakoś nie miałam możliwości, żeby przyjąć to wszystko. Ponieważ jak się dowiedziałam, że mam tego raka płuc, to po pierwsze bardzo chciałam oddać książkę wydawnictwu. W związku z tym przewróciłam ją na lewą stronę i na gwałt, bo jakoś tak mi się wydawało, że jeśli to ma być moja ostatnia książka, no to już, bo mogę nie wrócić, może się coś stać - wyznała pisarka. Co jeszcze spędzało jej sen z powiek? - Martwiłam się o to, że nieustalony testament, że muszę się spotkać ze swoją córką, że pewne rzeczy trzeba ustalić, bo różnie może być. Ale to wszystko jakoś nie było w strachu, tylko w takim odpowiedzialnym traktowaniu rzeczy, która jest poważna. I nie, że ja na pewno umrę, tylko w takim - dodała pisarka.