Eurowizja. Zero punktów od każdego jurora, ABBA i śpiewający indyk. Te występy przeszły do historii konkursu

Eurowizja to nie tylko kanon telewizyjnej rozrywki, ale i platforma, z której wystartowały kariery znanych muzyków. Choćby ABBA swoją popularność zawdzięcza występowi z 1974 roku z "Waterloo". Nie przyszło im to tak łatwo, bo już rok wcześniej próbowali szczęścia z piosenką "Ring Ring". Gdy nie zakwalifikowali się, natychmiast zaczęli planować utwór na kolejną Eurowizję. Słusznie wierzyli w możliwości użycia konkursu jako drogi do biznesu muzycznego. Z wesołym utworem w stylu brytyjskiego glam rocka byli nie do pobicia. Dostrzeżono ich nawet w USA, a "Waterloo" zajął 6. miejsce na liście Billboard Hot 100. Droga do sukcesu stanęła otworem.

Ten udmurcki zespół folklorystyczny, pochodzący ze wsi Buranowo reprezentował Rosję podczas 57. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2012 roku. Sympatycznym starszym paniom udało się zająć drugie miejsce. Aż trudno oprzeć się wrażeniu, że Rosjanie podpatrzyli polski zespół "Jarzębina" i wpadający w ucho "Koko Koko Euro Spoko".

W 2008 roku Eurowizja zawitała do Serbii. Dustin the Turkey, czyli Dustin Indyk reprezentował Irlandię z niecodzienną piosenką "Irelande Douze Pointe". Tytuł, oznaczający 12 punktów dla Irlandii, szpilą wbitą organizatorom i powszechnej - choć niepisanej - zasadzie dawania maksymalnych (12 właśnie) punktów państwom ze sobą sąsiadującym. Chcieli zakpić z uczestników Eurowizji, ale ich piosenka nie spodobała się publiczności. Nie awansowali do finału konkursu.

Ukraińcy w 2007 roku chcieli przebić fińskie Lordi i... niemal im się powiodło. Obok zwycięzców z 2006 roku to właśnie kostiumy Verka Serduchka zostaną w pamięci widzów Eurowizji na długie lata. Ekscentrycznym wyglądem nie stłumili zupełnie przyzwoitego wykonania piosenki "Dancing Lasha Tumbai", z którą dotarli do miejsca 2. Było po angielsku, rosyjsku i niemiecku. I wesoło, czyli jak to na Eurowizji.

To był wyjątkowo pamiętny występ i nie tylko dlatego, że Kanadyjka Celine Dion, reprezentując Szwajcarię w 1988 roku, zapewniła temu państwu drugie w historii konkursu zwycięstwo. Walka między Dion a Brytyjczykiem Scottem Fitzgeraldem toczyła się do samego końca. Gdy brakowało tylko głosu Jugosławii, prowadził on z Kanadyjką 136 do 131. Jedyny przedstawiciel demoludów na Eurowizji dał piosenkarce 6 punktów, a Wielkiej Brytanii zero. Choć Celine karierę zaczęła wcześnie, bo już w wieku 5 lat, pierwszy poważny sukces to właśnie "Ne partez pas sans moi" wyśpiewane w Dublinie. Wcześniej znano ją w Kanadzie i Francji, po występie w Irlandii usłyszał o niej cały świat.

W sześciu dekadach Eurowizja miała swój złoty okres i wykonawców, o których śmiało można opowiadać bez kąśliwych uwag czy kpiącego uśmiechu. Zanim pojawił się kicz, plastik i proste rytmy, w konkursie królowały także bardziej ambitne utwory. Naszym faworytem z lat 60. jest bez dwóch zdań "Poupee de Cire, Poupee de Son" (lalka z wosku, lalka z trocin). Tekst napisał słynny Serge Gainsbourg, a jego przebój w 1965 roku wyśpiewała dla Luksemburga śliczna France Gall.

Piosenki trafiające na Eurowizję są pisane pod tak różne gusta, że uzyskanie najniższych not od każdego z jurorów wydaje się poważnym osiągnięciem. A jednak. Legendarne "zero punktów" przeszło do słownika Eurowizji m.in. dzięki wokaliście z Norwegii, Jahnowi Teigen. Z perspektywy lat jego piosenka "Mil Etter Mil" (mila za milą) wydaje się zupełnie niegroźna, ale to ona właśnie była pierwszą w historii, którą jednogłośnie oceniono jako najgorszą. Czemu ta lekka ballada tak słabo wypadła? Teigen nie przejął się wpadką z 1978 roku i na Eurowizję wracał jeszcze dwa razy. W 1982 roku z "Adieu" zajął miejsce 12. i w 1983 roku z "Do Re Mi" miejsce 9.

Choć Eurowizja z 1974 roku kojarzy się głównie z początkiem światowej kariery grupy ABBA, fanom tego konkursu nie wolno zapominać o przyjemnym występie 26-letniej Olivii Newton-John. Urodzona w Australii Olivia występowała już jako nastolatka. Po przyjeździe do Anglii trafiła na Eurowizję, a potem przyciągnęły ją Stany Zjednoczone. W 1978 roku była rola u boku Johna Travolty w musicalu "Grease", a potem jej drugi filmowy hit, "Xanadu". Na Eurowizji występowała jako reprezentantka Wielkiej Brytanii i zajęła 4. miejsce.

Wszystkim zadziwionym sukcesem Conchity Wurst należy przypomnieć występ wcześniejszy o 16 lat. Gdy Dana International śpiewała "Viva Maria, Viva Victoria, Viva Afrodita" w Izraelu większość ludzi była w szoku. Bo oto o ich kraju zaczęto mówić w odniesieniu do urodziwej transpłciowej wokalistki i jej hitu z Eurowizji, "Diva". Ortodoksyjni Żydzi byli wściekli, młodzież się cieszyła.

Moje zwycięstwo pokazuje, że mam Boga po swojej stronie. Przebaczam wszystkim krytykom i proszę ich: zaakceptujcie mój styl życia. Jestem, jaka jestem. Wierzę w Boga i jestem częścią narodu żydowskiego - ogłosiła po wygranej.

Tu mieliśmy mały zgryz. Chcieliśmy pokazać kogoś z Niemiec i natychmiast pojawiły się dwa śmieszne i na równi warte wspomnienia występy. Ten bardziej współczesny to konsekwencja żartu stworzonego na potrzeby talk show Stefana Raaba. Nazywany (głównie w Niemczech) najbardziej żywiołowym mężczyzną w niemieckiej telewizji w 2000 roku dopiął swego. Nasi sąsiedzi posłali go na Eurowizję z "Wadde hadde dudde da". Tekst bez sensu, występ dla picu, ale miejsce piąte.

Drugi z naszych typów zza Odry to Dżyngis Khan, a właściwie Dschingis Khan. W 1979 roku może nie robili na nikim wrażenia. W końcu ludzie słuchali i kupowali płyty Boney M. Ale po latach ten kiczowaty pląs zdecydowanie wart jest przypomnienia.

Absolutnie przyjemny występ reprezentantów Wielkiej Brytanii. Brotherhood of Man wykonywało i radośnie tańczyło do kawałka "Save Your Kisses for Me" w 1976 roku. Wygrali Eurowizję z dużym zapasem punktów i, co nietypowe dla zwycięzców Eurowizji, byli chętnie pokazywani w Stanach Zjednoczonych. U Wyspiarzy to był megahit i długo nie schodził z list przebojów. Po "całuskach" nagrali jeszcze dwa kolejne popularne utwory: "Figaro" i "Angelo".

Była szpila wbita przez Irlandię w klepiących się po plecach uczestników Eurowizji, kończymy szpilą wbijaną w przemysł muzyczny. Austriacy z grupy Schmetterlinge (motyle) w 1978 roku pokazali, co myślą o konkursie, otwierając kiczowatą do bólu (intencjonalnie, jak każe się nam sądzić) piosenką "Boom Boom Boomerang".

Muzyka jest dla nas i dla was miłością, ale dla przemysłu muzycznego do tylko kasa - otwierają swój występ na Eurowizji.

W tekście piosenki dalszych wyjaśnień niestety zabrakło. Po latach rebelianci zostali zapomniani, ale choć na chwilę przywołujemy ten ciekawy moment w historii konkursu.