Tym razem, tak zwany baroque pop . Znowu mogłabym użyć tysiąca etykiet, by ich określić. Znowu alternatywa, znowu indie. Ale skomplikowane. Nieproste. Ambitne.
W ich muzyce usłyszymy, oprócz gitary, basu i perkusji, fortepian, skrzypce, altówkę, wiolonczele, kontrabas, ksylofon, waltornie, akordeon, lirę korbową, harfę, mandolinę. Węgierską orkiestrę.
Wydali dwie płyty. "Funeral" (2004) i "Neon Bible" w roku 2007. Obie zebrały recenzje,o jakich każdy wykonawca marzy. Zostali docenieni również przez słuchaczy, osiągając pierwsze miejsca list przebojów w krajach całego świata. Byli chwaleni przez Chrisa Martina z Coldplay, Davida Bowie, U2. Z dwoma ostatnimi występowali. Zdobywali nominacje do wielu prestiżowych nagród, w tym Grammy i BRIT Awards. Zajmowali wysokie miejsca w podsumowaniach muzycznych.
Osiągnęli wielki sukces , pomimo tego, że - tak jak pisałam wyżej - ich muzyka nie jest łatwa. Ma w sobie za to wiele uroku i ukrytej głębi. Są wciągający. Bezbłędni . Wszytko w ich muzyce ma swoje miejsce, jest nastrojowe. Ciężko jest nazwać ich dokonania, bo każde słowo może wypaść banalnie. Najlepiej samemu posłuchać.
Jane
