Niełatwe życie aktorki filmu porno: Kiedy oglądacie "Głębokie gardło", oglądacie gwałt na mnie

W 1971 roku wyszła za aktora i producenta porno, Chucka Traynora. A w 1972 roku powstał film, który przeszedł do historii kina - "Głębokie gardło". Nikt się nie spodziewał takiego sukcesu. Nakręcono go za niecałe 25 tysięcy dolarów, a zarobił 600 milionów! Praca na planie trwała tydzień. Dla osób, które nie zetknęły się z tym tytułem przybliżamy fabułę: Linda zagrała kobietę, której łechtaczka znajduje się w gardle. Dlatego też przyjemność może osiągnąć ona jedynie przez seks oralny.

Film pokazywano w podrzędnym nowojorskim kinie, ale to nie przeszkodziło ludziom tłumnie przychodzić na seanse. To był przełomowy film dla pornografii - pierwszy z fabułą i pierwszy tak odważny pokazywany w kinie. Wzbudził wiele kontrowersji i wywołał dyskusję obyczajową w Stanach. Żądano ograniczenia jego dystrybucji. A Linda z dnia na dzień stała się gwiazdą. Jednak jeszcze przez kilka lat nikt nie wiedział, jak dużą ceną ta sława była okupiona.

Linda rozstała się z Traynorem krótko po premierze filmu, a w 1974 roku dostali rozwód. Kilka lat po tym wyznała, że ją bił i prześladował psychicznie. Okazało się, że zmuszał ją do seksu z mężczyznami (i psami). W "Głębokim gardle" wystąpiła też wbrew własnej woli.

Kiedy powiedziałam mu, że nie chcę być zamieszana w prostytucję i że chcę odejść, Traynor pobił mnie. Zaczęło się też prześladowanie psychiczne. Stałam się więźniem, nie spuszczał mnie ze wzroku, nawet kiedy korzystałam z toalety, obserwował mnie przez dziurę w drzwiach. Spał na mnie w nocy, słuchał moich rozmów telefonicznych z wycelowanym we mnie pistoletem. Bił mnie codziennie. Zniszczył moje kontakty z innymi ludźmi i zmusił mnie, żebym za niego wyszła.

Moim "wprowadzeniem" do prostytucji był grupowy gwałt przez pięciu mężczyzn, który zaaranżował Traynor. To był punkt zwrotny w moim życiu. Groził, że mnie zastrzeli, jeżeli nie dokończę filmu. Nigdy nie uprawiałam seksu analnego i to mnie załamało. Traktowali mnie jak plastikową lalkę, podnosili i przenosili z miejsca na miejsce. Nigdy w życiu nie byłam tak przerażona, zhańbiona i upokorzona. Czułam się jak śmieć. Uprawiałam seks i prostytuowałam się wbrew mojej woli - po to, aby przeżyć. Grożono śmiercią także mojej rodzinie.

Nic dziwnego, że Linda Lovelace chciała jak najszybciej wydostać się spod władzy męża-sadysty.

Nie była klasyczną pięknością, ale wielu zachwycało się jej ciekawą urodą. Kontrowersyjny film zapewnił jej dużą rozpoznawalność. Po "Głębokim gardle" pojawiła się na okładkach kilku magazynów, w tym Esquire i Playboya. Wystąpiła jeszcze w dwóch filmach porno, które nie były już tak "mocne" i odważne. Poznała też nową miłość, producenta Davida Waltersa. Namówił ją, aby przestała kręcić porno. W 1975 roku tak o nim mówiła:

Kiedy byłam z Davidem, było wspaniale. Poznałam wielu ludzi i świetnie się bawiłam. Pierwszy raz obejrzałam sztukę. Widziałam Richarda Chamberlaina w "Cyrano De Bergerac", widziałam "Grease" na Manhattanie. Widziałam tancerzy Alvina Aileya. Stałam się ukulturalniona, a nigdy taka nie byłam.

Związek nie przetrwał. W 1974 roku poślubiła Larry'ego Marchiano, który instalował telewizję kablową. Także w tym roku miała duże problemy z narkotykami. Ale wydawało się, że w małżeństwie odnalazła spokój i szczęście. Para miała dwoje dzieci. Ta miłość też się skończyła - rozwiedli się w 1996 roku.

W 1980 roku Linda Lovelace zaczęła działać  przeciwko pornografii. Wspierały ją w tym znane amerykańskie feministki, m.in. Gloria Steinem. Linda z pierwszej ręki wiedziała, co się dzieje na planach filmów porno, jak poniża się kobiety i zmusza do uprawiania seksu przed kamerami. W 1986 roku nawet zeznawała przed Komisją ds. Pornografii. Powiedziała wtedy:

Kiedy oglądacie film "Głębokie gardło", oglądacie gwałt na mnie. To zbrodnia, że ten film nadal można obejrzeć.

Później miała wiele pretensji do feministek o to, że nigdy jej nie pomogły, przede wszystkim finansowo. A nie było jej lekko. Często zmieniała pracę, nie mogła nigdzie dłużej zagrzać miejsca. Miała duże problemy ze zdrowiem. Chorowała na zapalenie wątroby, a w 1987 miała przeszczep. Linda Lovelace zmarła 22 kwietnia 2002 roku w wyniku poważnych obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym.

Powstało kilka biografii Lindy Lovelace, jeden z autorów nawet przeprowadził na niej badanie wykrywaczem kłamstw, by przekonać się, czy to, co opowiadała jest rzeczywiście prawdą. Badanie wypadło na korzyść Lovelace. Teraz na podstawie tych biografii powstają dwa filmy. W pierwszym - "Lovelace" - główną rolę gra Amanda Sefried, Traynora Peter Skarsgaard, a Glorię Steinem Sarah Jessica Parker. W rolę feministki miała wcielić się Demi Moore, ale kiedy trafiła do kliniki odwykowej, zastąpiono ją aktorką znaną z "Seksu w wielkim mieście".

Drugi film ma tytuł "Inferno". Tu rolę Lindy miała zagrać Lindsay Lohan. Ostatecznie w tym obrazie wystąpi Malin Akerman.

Jak uważacie, pasują do tej roli?