O seksie i molestowaniu. Zwierzenia Palikota

Ojciec nie mówił o własnych problemach, ja też nie mówię. W ogóle nie potrafię opowiadać o swoich stanach emocjonalnych. Zwłaszcza tych, które świadczą o mojej słabości. Nie potrafię też podejść, przytulić. Coś z kimś wspólnie przeżyć. Tylko się wycofuję.

Ojciec nauczył Palikota dyscypliny. Tę więdzę polityk później przekazał swojemu potomstwu:

No i ta dyscyplina. To przez nią doprowadziłem na przykład do takiej absurdalnej sytuacji, że mój syn, chcąc czytać wieczorem książki, musiał to robić pod kołdrą i przy latarce. Bo przecież miał iść spać o określonej porze.

Pamiętam też taką scenę z dzieciństwa. Ona mi się później będzie wielokrotnie jako koszmar śniła. Otóż leżę w łóżku, mam 40 stopni gorączki, wstaję, idę do lodówki. Ona, jak się tak lekko uchyliło drzwi, to w dolnym rogu strzelała prądem. Tak słabiutko, ale było czuć szczypanie. Lubiłem to miejsce dotykać nogą. No i teraz też to robię. Otwieram lodówkę, zapala się światełko i wtedy widzę, że podchodzi do mnie wuj Henryk - brat ojca, który mieszkał z nami. Nachyla się nade mną, jakby chciał sprawdzić, czy mam gorączkę. Widzę jego twarz, blisko, coraz bliżej, i tracę przytomność.

I wyjaśnia:

Pyta pan, czy byłem molestowany. Kto wie. Może. Może stąd ta ściana.

Janusz Palikot od zawsze miał awersję do kościoła. W wywiadzie dla "Wysokich Obcasów" mówi:

Ojciec nie lubił też kleru. Jak wychodziliśmy z kościoła, to ciągle na nich gadał. Że się bogacą, bałamucą, naciągają. Że mają kochanki, dzieci, kupują ziemię za grosze. Ale to nie miało nic wspólnego z Bogiem. Ojciec wierzył w Boga. Matka też.

Niechęć była tak ogromna, że dostawał krwotoku z nosa:

Bardzo nie lubiłem chodzić do kościoła i prawie zawsze jak do niego wchodziłem, dostawałem krwotoku z nosa.

Janusz Palikot w wywiadzie dla "Wysokich Obcasów" powiedział także, że w 6 klasie podstawówki przestał chorować, zniknęły problemy w szkole. Poczuł się silny. Jako dorastający nastolatek uciekał z domu:

Zacząłem uciekać z domu. Pamiętam, że wracam z ucieczki, wchodzę do pokoju, ojciec siedzi, włączony telewizor. Chciałbym, żeby mnie przytulił, on nawet nie drgnie. Wzrok mu błądzi po ścianie. Cisza. No to ja też siadam i nic nie mówię.