Kuba Błaszczykowski
Gdy Kuba miał 11 lat, przeżył niewyobrażalną tragedię. Jego ojciec na oczach syna ugodził nożem matkę. Rana okazała się śmiertelna. W jednym momencie Kuba stracił mamę i ojca, który trafił do więzienia. Piłkarz niechętnie wraca do wydarzeń, które na zawsze wryły się w jego psychikę.
Ta tragedia zmieniła w moim życiu wszystko - mówi w wywiadzie dla 'Vivy!' . - Zablokowała mnie, zniechęciła do wielu rzeczy. Na kilka lat przestałem nawet rosnąć, w ósmej klasie mierzyłem zaledwie 152 centymetry.
Jak sam mówi, dojrzał już jednak do tego, by w ogóle mówić o tym, co się stało.
Na początku nie chciałem do tego wracać. Tak jakbym się tego wstydził - powiedział Krzyszotofowi Ziemcowi. - Chciałem o tym zapomnieć, uciec od tego. Ale od pewnych rzeczy po prostu nie da się uciec. Jeden z wujków powiedział mi kiedyś, że muszę wybaczyć, tak jak Jezus wybaczał. To była dla mnie najgorsza rzecz. Jak to usłyszałem, miałem 15 czy 16 lat, byłem strasznie zbuntowany i pełno było we mnie nienawiści. Teraz już trochę inaczej do tego podchodzę. Staram się, ale chyba nigdy tego nie zrozumiem. Do końca życia zostanie mi pytanie: dlaczego? Ale teraz nie jestem jeszcze psychicznie gotowy, by szukać na nie odpowiedzi.
AG
Utrata rodziców, a zwłaszcza mamy, z którą Kuba był bardzo związany, nieomal sprawiła, że Kuba zrezygnował z piłki nożnej.
Byłem kompletnie rozbity, zniechęcony. Na trzy miesiące zawiesiłem buty na kołku. Straciłem sens życia. To było tak, jakbym nagle idąc ulicą dostał w głowę kamieniem. Ocknąłem się po tygodniu w zupełnie innym świecie. Wszystko się zmieniło.
Na szczęście Kuba dostał bardzo dużo wsparcia od babci, Felicji Brzęczek, i jej syna Jerzego, który zawsze był dużym wzorem dla Kuby. Wspólnie zajęli się wychowaniem Kuby i namówili go do powrotu do treningów.
Jurek był dla mnie wtedy jak ojciec. Mieszkałem z babcią, wujek jeździł po świecie ze swoimi drużynami, ale często do nas dzwonił. Gdy zachowywałem się źle, rozmowa z nim zawsze stawiała mnie do pionu - powiedział 'Vivie!'.
